Ερευνητές από το Oxford University δημοσιεύουν εργασία για πολλά υποσχόμενες νέες στρατηγικές στην πρόληψη ουλών του δέρματος μετά από τραυματισμούς.
Μια νέα μελέτη στο Burns & Trauma, που δημοσιεύτηκε από την Oxford University Press, αποκαλύπτει ότι ενώ οι ουλές είναι κοινές όταν τα τραύματα θεραπεύονται, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις υπερτροφικές ουλές .
Οι υπερτροφικές ουλές είναι μια κατάσταση του δέρματος που χαρακτηρίζεται από εναποθέσεις υπερβολικών ποσοτήτων κολλαγόνου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μια παχιά και συχνά ανυψωμένη ουλή.
Ωστόσο, οι υποκείμενοι μηχανισμοί υπερτροφικής ανάπτυξης ουλών είναι ελάχιστα κατανοητοί.
Στην δημοσιευμένη νέα μελέτη εξετάζονται στρατηγικές για τη θεραπεία αυτών των υπερτροφικών ουλών.
Η επούλωση του τραύματος του δέρματος είναι μια διαδικασία που αποτελείται από τρεις φάσεις:
Φλεγμονή, πολλαπλασιασμό και αναγέννηση.
Ο υπερτροφικός σχηματισμός ουλής μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα μιας ανωμαλίας σε αυτή την διαδικασία .
Η συχνότητα εμφάνισης αυτών των ουλών κυμαίνεται από 40% έως 94% μετά τη χειρουργική επέμβαση και από 30% έως 91% μετά από τραυματισμό.
Στις φτωχότερες χώρες, το ποσοστό συχνότητας εμφάνισης είναι μεγαλύτερο, αντανακλώντας το υψηλό ποσοστό τραυματισμών από εγκαύματα.
Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου για τον υπερτροφικό σχηματισμό ουλών περιλαμβάνουν το φύλο, την ηλικία, τη γενετική προδιάθεση, το μέγεθος και το βάθος του τραύματος, την ανατομική θέση και τη μηχανική ένταση στο τραύμα. Τέτοιες ουλές εμποδίζουν την κανονική λειτουργία και προφανώς προκαλούν σοβαρά σωματικά, ψυχολογικά και αισθητικά προβλήματα στους ασθενείς.
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι ο χρόνος για την ολοκλήρωση της επούλωσης πληγών είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για την πρόβλεψη της ανάπτυξης υπερτροφικών ουλών.
Μόνο το ένα τρίτο των τραυμάτων ανέπτυξε ουλώδη ιστό αν η θεραπεία έλαβε χώρα μεταξύ 14 και 21 ημερών.
Περίπου το 78% των θέσεων είχε ως αποτέλεσμα σοβαρό τραυματισμό εάν η πληγή θεραπεύτηκε μετά από 21 ημέρες.
Οι καθιερωμένες θεραπείες για την πρόληψη σοβαρών ουλών του δέρματος περιλαμβάνουν τη θεραπεία με πίεση , η οποία εδώ και πολύ καιρό θεωρείται η βασική μη επεμβατική θεραπεία για υπερτροφικές ουλές.
Χρησιμοποιείται ευρέως σε παγκόσμιο επίπεδο και η αποτελεσματικότητά της έχει καθιερωθεί.
Πιθανότατα η θεραπεία αυτή είναι πιο αποτελεσματική εάν εκτελείται μέσα σε δύο μήνες μετά τον αρχικό τραυματισμό.
Άλλες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν τη σιλικόνη, τα στεροειδή και τη θεραπεία με λέιζερ.
Ενώ η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με σιλικόνη δεν έχει προσδιοριστεί πλήρως, η τοπική χορήγηση στεροειδών για κακώσεις από κάψιμο έχει χρησιμοποιηθεί γενικά και έχει αναφερθεί ότι είναι αποτελεσματική.
Υπάρχουν συνεπείς ενδείξεις ότι η πρώιμη παρέμβαση με λέιζερ για την πρόληψη θα ήταν επωφελής τόσο για την ταχύτητα της μείωσης της ουλής όσο και την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής απόκρισης. Η εκτομή (κοπή του ιστού) και η ακτινοβολία μπορούν συχνά να χρησιμοποιηθούν εκτός από τις πρωτογενείς θεραπείες. Ωστόσο, οι χειρουργικές προσεγγίσεις ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο της ουλής.
Οι συντάκτες της παρούσας μελέτης υποστηρίζουν ότι χρειαζόμαστε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα προκειμένου να λάβουμε αποφάσεις σχετικά με τη
χρήση της εκτομής ή της ακτινοβολίας ως ιατρικής παρέμβασης.
Η αλλαντική τοξίνη Α (btxA) χρησιμοποιείται ευρέως για καλλυντικούς σκοπούς, καθώς και για τη θεραπεία πονοκεφάλων και άλλου άλγους.
Συχνά χρησιμοποιείται επίσης για τη θεραπεία υπερτροφικών ουλών.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι ενώ το btxA φαίνεται να έχει κάποια θετική επίδραση στην πρόληψη των ουλών, δεν έχουν ακόμα αποφασίσει για τη βέλτιστη συγκέντρωση του φαρμάκου για τη θεραπεία των ουλών.
Μπορεί να εξαρτάται από το μέγεθος ή τη σοβαρότητα της πληγής. Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το φάρμακο είναι ελπιδοφόρο και αξίζει να διερευνηθεί περαιτέρω.
Sources:Burns & Trauma Provided by Oxford University Press
Strategies to prevent hypertrophic scar formation: a review of therapeutic interventions based on molecular evidence
Κέντρο Γνώσης
Ενότητα “Δέρμα”
