Νέα έρευνα προσδιορίζει την βιολογία της λεπτίνης, μιας ορμόνης που παίζει καθοριστικό στην ρύθμιση του βάρους του σώματος.
Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Yale προσθέτουν σημαντική γνώση για την λεπτίνη και προτείνουν την διαμόρφωση μιας νέας στρατηγικής στην ανάπτυξη μελλοντικών θεραπειών απώλειας βάρους.
Η λεπτίνη είναι η ορμόνη που ρυθμίζει το βάρος του σώματος και διαχειρίζεται τις καύσεις του λίπους, δηλαδή αν οι ποσότητες λίπους θα αποθηκευθούν ή θα χρησιμοποιηθούν άμεσα για την παραγωγή ενέργειας. Παράλληλα ρυθμίζει το αίσθημα της πείνας
Εκκρίνεται από τα λιπώδη κύτταρα και ενημερώνει τον εγκέφαλο όταν το καύσιμο που αποθηκεύεται στο σωματικό λίπος και στο συκώτι εξαντλείται.
Δεν έχει γίνει απολύτως κατανοητό το πώς χαμηλές συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα – το μεγαλύτερο συστατικό του αίματος – αυξάνουν την όρεξη.
Οι ερευνητές του Yale μελέτησαν τη βιολογία της λεπτίνης στα τρωκτικά.
Επίσης, διερεύνησαν την επίδραση των νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο που είναι γνωστά ως νευρώνες AgRP(Agouti-Related-Peptide), και τα οποία ρυθμίζουν την διατροφική συμπεριφορά. καθώς και την δράση της κορτικοστερόνης μιας ορμόνης που θεωρείται υπεύθυνη για τη ρύθμιση του μεταβολισμού των λιπών, των πρωτεϊνών και των υδατανθράκων.
Η μελέτη τους έδειξε , ότι οι μηχανισμοί με τους οποίους οι μειώσεις στις συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα διεγείρουν την πρόσληψη τροφής δεν περιορίζονται στον εγκέφαλο, όπως πιστεύαμε προηγουμένως.
Στα τρωκτικά, το αίσθημα της πείνας ενεργοποιεί πρώτα τους υποδοχείς λεπτίνης στον εγκέφαλο, ακολουθούμενη από ένα ενδιάμεσο βήμα που περιλαμβάνει το ενδοκρινικό σύστημα.
Αυτό το σύστημα περιέχει την υπόφυση και τα επινεφρίδια, τα οποία εκκρίνουν την κορτικοστερόνη, που ρυθμίζει την ενέργεια, τις αντιδράσεις στρες και την πρόσληψη τροφής.
Αυτή η αλυσίδα εκδηλώσεων απαιτείται για τη διέγερση της πείνας όταν η τροφή είναι περιορισμένη ή όταν ο διαβήτης δεν ελέγχεται επαρκώς και οι συγκεντρώσεις λεπτίνης στο πλάσμα πέφτουν κάτω από ένα κρίσιμο όριο.
Σε περαιτέρω πειράματα, οι ερευνητές έδειξαν επίσης ότι η κορτικοστερόνη πλάσματος ενεργοποιεί τους νευρώνες AgRP, γεγονός που αυξάνει την πείνα όταν τα επίπεδα της λεπτίνης ή του σακχάρου είναι χαμηλά.
Αυτά τα ευρήματα προσθέτουν γνώση για την λεπτίνη, η οποία αποτέλεσε το επίκεντρο της έρευνας για την παχυσαρκία και την απώλεια βάρους από την ανακάλυψή της στη δεκαετία του 1990.
“Η μελέτη αποκαλύπτει τη βασική βιολογία της λεπτίνης και πώς το ενδοκρινικό σύστημα μεσολαβεί για τη ρύθμιση της πρόσληψης τροφής υπό συνθήκες αισθήματος πείνας και κακώς ελεγχόμενου διαβήτη”
Η έρευνα υποστηρίζει επίσης μια διαφορετική στρατηγική για την ανάπτυξη φαρμάκων που αντιμετωπίζουν την παχυσαρκία και υποδεικνύει ότι οι νευρώνες AgRP μπορεί να είναι ένας ελκυστικός θεραπευτικός στόχο .
