Τα κράτη μέλη μπορούν να περιορίσουν τη διανομή καλλυντικών που έχουν την εμφάνιση τροφίμων. Οι παραγωγοί καλλυντικών που μοιάζουν με τρόφιμα ενδέχεται να εμποδίζονται από τη διάθεση τέτοιων προϊόντων στην αγορά
Αυτή η απόφαση υπογραμμίζει τη λεπτή ισορροπία μεταξύ της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και της προστασίας των πολιτών .
Στις 2 Ιουνίου 2022, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) εξέδωσε δελτίο τύπου μετά από απόφαση σχετικά με μια εταιρεία που εμπορεύεται καλλυντικά στη Λιθουανία,, τα οποία είχαν την εμφάνιση τροφίμων και ως εκ τούτου θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφάλεια του καταναλωτή .
Η υπόθεση τέθηκε από τις λιθουανικές αρχές αφού διέταξαν την εν λόγω εταιρεία να αποσύρει από την αγορά τα καλλυντικά που εμφανίζονταν ως τρόφιμα.
Στην συνέχεια το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της Λιθουανίας ζήτησε από το Δικαστήριο διευκρινίσεις σχετικά με την ερμηνεία της οδηγίας περί επικίνδυνων απομιμήσεων (87/357/EEC) προκειμένου να καθοριστεί εάν πρέπει να αποδεικνύεται από αντικειμενικά και τεκμηριωμένα δεδομένα ότι τα προϊόντα ενδέχεται να συνεπάγονται κινδύνους για την υγεία ή την ασφάλεια.
Για να εξετάσει την υπόθεση, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι η οδηγία 87/357 προβλέπει απαγόρευση της εμπορίας, εισαγωγής, κατασκευής ή εξαγωγής ορισμένων προϊόντων όταν πληρούνται τέσσερις σωρευτικές προϋποθέσεις, που επιβάλλονται από το άρθρο :
- το προϊόν δεν πρέπει να είναι τρόφιμο με τη μορφή, την οσμή, το χρώμα, την εμφάνιση, τη συσκευασία, την επισήμανση, τον όγκο ή το μέγεθος ενός τροφίμου·
- Τα χαρακτηριστικά πρέπει να είναι τέτοια ώστε είναι πιθανό οι καταναλωτές, ιδίως τα παιδιά, να συγχέουν το προϊόν ως τρόφιμο·
- Πρέπει να είναι πιθανό ότι, κατά συνέπεια, οι καταναλωτές θα βάλουν αυτό το προϊόν στο στόμα τους, θα το πιπιλίσουν ή θα το καταπιούν·
- Αυτό μπορεί να συνεπάγεται κινδύνους όπως ασφυξία, δηλητηρίαση ή διάτρηση ή απόφραξη του πεπτικού συστήματος.
Ωστόσο, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η οδηγία 87/357 δεν περιέχει διάταξη που να τεκμαίρεται ότι τα προϊόντα, που φαίνονται διαφορετικά από αυτά που είναι, είναι επικίνδυνα. Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι οι εθνικές αρχές πρέπει να αξιολογούν, σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση, τα αντικειμενικά χαρακτηριστικά των οικείων προϊόντων προκειμένου να προσδιορίσουν εάν πληρούν τις τέσσερις παραπάνω προϋποθέσεις.
Το Δικαστήριο θεωρεί ότι η νομοθεσία της ΕΕ δεν απαιτεί από τις εθνικές αρχές να αποδεικνύουν τη βεβαιότητα ότι αυτοί οι κίνδυνοι όπως περιγράφονται λεπτομερώς ανωτέρω θα υλοποιηθούν, καθώς αυτό δεν θα εξασφάλιζε δίκαιη ισορροπία μεταξύ της ελεύθερης κυκλοφορίας των προϊόντων και της προστασίας των καταναλωτών.
