Απόσπασμα από το λεξικό της βιβλιοθήκης "Δέρμα"
Ο ρόλος των προγονικών κυττάρων στην θεραπεία ουλών
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Calgary-Καναδάς,ανοίγουν νέους δρόμους στην ανάπτυξη θεραπειών για την επούλωση εγκαυμάτων και πληγών.
Η ερευνητική ομάδα εντόπισε έναν συγκεκριμένο πληθυσμό προγονικών κυττάρων που βρίσκονται μέσα στο χόριο.
Τα προγονικά κύτταρα, είναι μοναδικά στο ότι είναι σε θέση να υποστούν κυτταρική διαίρεση και να δημιουργήσουν πολλά νέα κύτταρα για τη συντήρηση ή την επιδιόρθωση ιστών.Μετά τον τραυματισμό, αυτοί οι δερματικοί πρόγονοι ενεργοποιούνται, πολλαπλασιάζονται και μετά μεταναστεύουν στην πληγή όπου δημιουργούν σχεδόν όλο τον νέο ιστό που θα γεμίσει την πληγή, τόσο την ουλή όσο και τον αναγεννημένο ιστό,
Η νέα έρευνα, έχει κάνει ένα συναρπαστικό άλμα προς τα εμπρός στην κατανόηση του τρόπου θεραπείας του δέρματος, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε φαρμακευτικές θεραπείες για τη βελτίωση της επούλωσης των πληγών.
Η μελέτη των Καναδών ερευνητών , προσφέρει νέες γνώσεις για το γιατί ορισμένα δερματικά κύτταρα είναι σε θέση να αναγεννήσουν νέο δέρμα, παρά να παραμορφώσουν τον ουλώδη ιστό.
Προσφέρει κρίσιμες πληροφορίες για τα μοριακά σήματα που οδηγούν στο σχηματισμό ουλών κατά τη διάρκεια της επούλωσης των πληγών και προσδιορίζει έναν αριθμό γενετικών σημάτων που είναι ικανά να ξεπεράσουν την ίνωση και να προωθήσουν την πραγματική αναγέννηση του δέρματος των ενηλίκων.
Η ανταπόκριση των κυττάρων στην επούλωση τραύματος
Η κοινή πεποίθηση πως οι ινοβλάστες είναι αρκετά ομοιόμορφοι κατά την λειτουργία τους , ενδεχομένως να μην είναι σωστή !
Μελέτη στο πανεπιστήμιο του Yale δείχνει , πως οι διαφορές στα κύτταρα που προσδίδουν στην επιδερμίδα την ανθεκτικότητα και τη δύναμή της κατά την επιδιόρθωση ενός τραύματος , μπορούν να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα θεραπεύονται γρήγορα και κάποια άλλα όχι .
Οι ερευνητές μελέτησαν τη γενετική των ινοβλαστών και εξέτασαν τα αποτελέσματά τους σε ποντίκια και ανθρώπους
Βρήκαν πολλαπλές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα κύτταρα ανταποκρίνονται σε τραυματισμό αλλά και αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της γήρανσης.
Για παράδειγμα, μετά από τραυματισμό, ένα υποσύνολο ινοβλαστών που παράγουν κανονικά λιποκύτταρα αρχίζουν να σχηματίζουν ιστό ουλής για την αποκατάσταση του ιστού του δέρματος.
Η μελέτη εντόπισε επίσης τον ουσιώδη ρόλο των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μακροφάγα , όχι μόνο για την καταπολέμηση μιας λοίμωξης αλλά και για την επούλωση τραυμάτων και σχηματισμού ουλών.
Τα μακροφάγα εχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν και να προσλαμβάνουν ξένα αντιγόνα μέσω υποδοχέων . Η εντόπισή τους στον περιφερικό λεμφικό ιστό τους δίνει την ικανότητα να δρουν σαν οι σπουδαιότεροι «καθαριστές» του αίματος, απαλλάσσοντάς το από ανώμαλα ή γηρασμένα κύτταρα και κυτταρικά απόβλητα, όπως και από παθογόνους οργανισμούς.
Τα μακροφάγα που εμφανίζονται στην διαδικασία της αναγέννησης ιστού, μπορούν να επισημανθούν επιλεκτικά σε ένα υποσύνολο ινοβλαστών.
Η ανθρώπινη ουλή περιέχει περισσότερα μακροφάγα και υπομονάδες ινοβλαστών
” Με τον εντοπισμό λειτουργικά ξεχωριστών πληθυσμών κυττάρων του δέρματος και την αποκάλυψη των σημάτων που ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ελπίζουμε να αναπτύξουμε νέες στοχευμένες θεραπείες για τη θεραπεία ελαττωματικής επούλωσης πληγών και σχηματισμού ουλών”.
Ένζυμο ελέγχει την έκκριση του κολλαγόνου
Ερευνητές στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο (Tokyo Tech) έχουν εντοπίσει ένα ένζυμο που ελέγχει πόσο κολλαγόνο εκκρίνουν τα κύτταρα μας .
Καθώς η ανισορροπία του κολλαγόνου συνδέεται με μια σειρά ασθενειών, η μελέτη παρέχει ενδείξεις για νέες θεραπευτικές στρατηγικές. Επιπλέον, τα ευρήματα θα μπορούσαν να διευκολύνουν την αποδοτική παραγωγή κολλαγόνου για τις βιομηχανίες τροφίμων, καλλυντικών και φαρμακευτικών προϊόντων.
Η μελέτη των Ιαπώνων ερευνητών, έχει προσδιορίσει το USP8 ως βασικό ένζυμο που εμπλέκεται στον έλεγχο του σχηματισμού μεγάλων φορέων κολλαγόνου.
Η ομάδα έδειξε ότι η “ενεργοποίηση” του USP8 ανέστειλε τον σχηματισμό μεγάλων φορέων και έτσι μείωσε την έκκριση κολλαγόνου. Αντίστροφα, η απενεργοποίηση του USP8 προωθούσε τη μεταφορά κολλαγόνου, γεγονός που οδήγησε σε αυξημένη έκκριση κολλαγόνου.
Τα ευρήματα έχουν μεγάλες επιπτώσεις για την ιατρική και τη βιοτεχνολογία καθώς τόσο η υπερβολική όσο και η λίγη έκκριση κολλαγόνου συνδέεται με πολλές παθήσεις.
Νέες θεραπείες για αυτές τις παθήσεις θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μέσω της περαιτέρω κατανόησης του ακριβούς τρόπου δράσης του USP8. Τέτοιες γνώσεις θα μπορούσαν επίσης να δώσουν νέους τρόπους κλιμάκωσης της εμπορικής παραγωγής κολλαγόνου.
Το USP8 ανήκει σε μια οικογένεια περίπου 90 γνωστών ενζύμων, τα οποία εξακολουθούν να είναι ένα καυτό θέμα στην κυτταρική βιολογία.
Κέντρο Γνώσης
Δέρμα
