Γενετικοί παράγοντες της ακμής

Η ανακάλυψη 29 γονιδίων κινδύνου ακμής, παρέχει ελπίδες για νέες θεραπείες

Μια μελέτη της γενετικής της ακμής έχει εντοπίσει 29 περιοχές του γονιδιώματος που επηρεάζουν την πάθηση.
Αυτές οι γενετικές γνώσεις προσφέρουν πιθανούς νέους στόχους για θεραπεία.
Μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους κλινικούς γιατρούς να εντοπίσουν άτομα υψηλού κινδύνου για σοβαρή ασθένεια.

Η έρευνα, είναι η μεγαλύτερη μελέτη του είδους της, που περιλαμβάνει γενετικά δεδομένα από περισσότερα από 20.000 άτομα με ακμή.
Οι ερευνητές ανέλυσαν εννέα σύνολα δεδομένων μελέτης συσχέτισης γονιδιώματος από ασθενείς σε όλο τον κόσμο.
Αυτές οι μελέτες περιελάμβαναν σάρωση ολόκληρου του γονιδιώματος 20.165 ατόμων που είχαν ακμή και 595.231 ατόμων που δεν είχαν.
Η μελέτη εντόπισε 29 νέες γενετικές παραλλαγές που είναι πιο συχνές σε άτομα με ακμή. Επιβεβαίωσε επίσης 14 από τις 17 παραλλαγές που είναι ήδη γνωστό ότι σχετίζονται με την πάθηση. Αυτό ανεβάζει τον συνολικό αριθμό των γνωστών παραλλαγών σε 46.

“Παρά τη σημαντική πρόοδο στη θεραπεία σε άλλες δερματικές παθήσεις, η πρόοδος στην ακμή ήταν περιορισμένη. Είναι συναρπαστικό ότι αυτή η εργασία ανοίγει πιθανούς δρόμους να βρεθούν θεραπείες για αυτή την νόσο ».

Εντοπίστηκε ένας αριθμός γονιδίων που είναι κοινά σε άτομα με ακμή και συνδέονται επίσης με άλλες παθήσεις του δέρματος και των μαλλιών. Η ομάδα πιστεύει ότι αυτό θα βοηθήσει στην κατανόηση των αιτιών της ακμής, η οποία θα μπορούσε να είναι ένας συνδυασμός παραγόντων.
“Γνωρίζουμε ότι τα αίτια της ακμής είναι περίπλοκα, με ένα μείγμα βιολογικών παραγόντων όπως γενετικοί ,ορμονικοί , και περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Η κατανόηση της γενετικής της πάθησης θα μας βοηθήσει να ξεμπερδέψουμε μερικές από αυτές τις αιτίες και να βρούμε τον καλύτερο τρόπο θεραπείας Αυτή είναι μια πραγματικά πολλά υποσχόμενη περιοχή για περαιτέρω μελέτη και ανοίγει πολλούς δρόμους για έρευνα.”

Η έρευνα βρήκε επίσης μια σχέση μεταξύ του γενετικού κινδύνου ακμής και της σοβαρότητας της νόσου. Τα άτομα που έχουν τον υψηλότερο γενετικό κίνδυνο είναι πιο πιθανό να έχουν σοβαρή ασθένεια.

Ενώ απαιτείται περαιτέρω έρευνα, αυτό το εύρημα αυξάνει τη δυνατότητα εντοπισμού ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο σοβαρής νόσου για έγκαιρη παρέμβαση.