Αντιοξειδωτικά και οξειδωτική βλάβη δεν συνδέονται πάντα .
Μπορεί ένας οργανισμός να διαθέτει ικανοποιητικά επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα του και όμως να είναι ευάλωτος στην οξειδωτική βλάβη
Αντί λοιπόν να μετράμε τα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα ,πρέπει να μετράμε την οξειδωτική βλάβη του οργανισμού!
Αυτό προκύπτει από μια συνέντευξη μιας επιδημιολόγου που παρουσίασε τις έρευνές της σχετικά με το θέμα αυτό , στο περιοδικό Georgia State University Research Magazine .
Σύμφωνα με την επιστήμονα Dora Il’yasova, το οξειδωτικό στρες είναι μια έννοια παρεξηγημένη…..
“Οι επιστήμονες είχαν διαπιστώσει ότι όσο περισσότερη βιταμίνη Ε και βήτα καροτίνη υπάρχει στο αίμα μας, τόσο μικρότερος είναι ο κίνδυνος ασθένειας.
Επομένως το συμπέρασμα ήταν, πως τα υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών συσχετίζονται με χαμηλές ποσότητες οξειδωτικού στρες.
Και για αυτό οι ειδικοί , φρόντισαν να χορηγούν στους ανθρώπους περισσότερα αντιοξειδωτικά .
Αποδείχτηκε ωστόσο ότι αυτό δεν λειτουργεί στην πράξη...
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, υπήρξε μια κλινική δοκιμή στην οποία οι ερευνητές χορηγήσαν χάπια βιταμίνης Ε και βήτα καροτένιο σε καπνιστές. Αλλά στα ευρήματα τους διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι που πήραν τα χάπια ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο του πνεύμονα. ….
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, ότι μια υγιεινή διατροφή και η πρόσληψη μέσω αυτής υψηλών επιπέδων αντιοξειδωτικών κάνει καλό στην υγεία μας.
Όμως τα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα μας είναι απλά ένας δείκτης υγιεινής διατροφής ,δεν είναι ο δείκτης προστασίας της υγείας μας
Έτσι λοιπόν, αντί να μετράμε τα επίπεδα αντιοξειδωτικών στο αίμα μας θα πρέπει να μετράμε την οξειδωτική βλάβη.
Δυστυχώς, δεν μπορούμε να μετρήσουμε άμεσα τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου.
Τα μετράμε εξετάζοντας τους βιοδείκτες που ονομάζονται F2-ισοπροστάνια , και οι οποίοι είναι σαν αποτύπωμα της δραστηριότητας των αντιδραστικών ειδών οξυγόνου.”
Μεταβολισμός και οξείδωση
“Κατά τη διάρκεια της μεταβολικής διαδικασίας, χρησιμοποιούμε κυρίως καύσιμα από δύο διαφορετικές πηγές: υδατάνθρακες ή λίπος και ο καθένας από εμάς έχει φυσική τάση να χρησιμοποιεί περισσότερο είτε από το ένα ή το άλλο .
Όταν οι άνθρωποι φυσιολογικά καίνε ή οξειδώνουν πολύ λίπος, έχουν την τάση να μην κερδίζουν βάρος.
Σε ανθρώπους που παίρνουν βάρος , η οξείδωση λίπους αυξάνεται καθώς το σώμα προσπαθεί να κάψει περισσότερο λίπος για να σταθεροποιήσει το βάρος του .
Εάν ο αριθμός στην κλίμακα συνεχίζει να ανεβαίνει, το ίδιο κάνει και η οξείδωση.
Έτσι, οι άνθρωποι με σταθερό βάρος και υψηλή οξείδωση λίπους μπορεί να έχουν υψηλά επίπεδα F2-ισοπροστάνια αλλά δεν γίνονται παχύσαρκοι και δεν αναπτύσσουν διαβήτη.
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι που κερδίζουν βάρος και έχουν χαμηλότερη οξείδωση λίπους, που σημαίνει ότι τείνουν να χρησιμοποιούν υδατάνθρακες για καύσιμα, βιώνουν αύξηση των επιπέδων βιοδεικτών καθώς αυξάνεται η οξείδωση του λίπους και ο κύκλος συνεχίζεται μέχρι να οδηγήσει σε παχυσαρκία και αντίσταση στην ινσουλίνη και στη συνέχεια διαβήτη.”
Eρευνώντας την οξειδωτική βλάβη
“Είναι μια εντελώς διαφορετική ιδέα, αλλά οι βιοδείκτες για οξειδωτική βλάβη μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως βιοδείκτες ανθεκτικότητας.
Εάν έχετε υψηλά επίπεδα F2-ισοπροστάνια, έχετε επίσης υψηλό μεταβολισμό, και αυτό είναι προστατευτικό για την υγεία σας ενάντια σε έντονο οξειδωτικό στρες όπως για παράδειγμα συμβαίνει με την χημειοθεραπεία .
Εν τω μεταξύ, άτομα με χαμηλότερα επίπεδα F2-ισοπροστάνια και χαμηλότερο μεταβολισμό έχουν καθυστερημένη απόκριση στο οξειδωτικό στρες και ως εκ τούτου είναι λιγότερο προστατευμένα.”
η έρευνα συνεχίζεται ...
“Γνωρίζουμε ότι οι απαντήσεις στο οξειδωτικό στρες είναι πολύ ατομικές, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι αντιδρούμε διαφορετικά σε διαφορετικές τοξικές ουσίες. Η έρευνα συνεχίζεται και επειδή δεν μπορούμε να δώσουμε σε υγιείς ανθρώπους δηλητήρια για να μετρήσουμε τα αποτελέσματα , μπορούμε να το κάνουμε πειραματιζόμενοι σε ένα κύτταρο ατόμου για να δούμε την απάντηση..
Το κάνουμε τώρα με κύτταρα που απομονώνονται από αίμα ομφάλιου λώρου”…
