Τα κριτήρια του ευρωπαϊκού κανονισμού Καλλυντικών
Στο πλαίσιο της εφαρμογής του ευρωπαϊκού κανονισμού που τέθηκε σε ισχύ από τον Ιούλιο του 2013 , η Ευρωπαϊκή επιτροπή διαμόρφωσε συγκεκριμένα κοινά κριτήρια που πρέπει να έχουν όλες οι εταιρείες καλλυντικών ως προς τους ισχυρισμούς των ιδιοτήτων που έχουν τα προϊόντα τους .
Ανάμεσα στα κριτήρια αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων και αυτά που αφορούν την τεκμηρίωση των ισχυρισμών Ειδικότερα :
1. Οι ισχυρισμοί των καλλυντικών, είτε διατυπώνονται ρητώς είτε σιωπηρώς, πρέπει να στηρίζονται σε επαρκή και επαληθεύσιμα αποδεικτικά στοιχεία, ανεξάρτητα από την κατηγορία αποδεικτικών στοιχείων που χρησιμοποιούν για την τεκμηρίωσή τους, όπως, κατά περίπτωση, οι κατάλληλες εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων.
2. Τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την τεκμηρίωση ενός ισχυρισμού πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τις πλέον σύγχρονες πρακτικές.
3. Όταν χρησιμοποιούνται μελέτες ως αποδεικτικά στοιχεία, πρέπει να σχετίζονται με το προϊόν και την ωφέλεια που προβάλλεται στον ισχυρισμό· πρέπει να ακολουθούν άρτια σχεδιασμένες και ορθά εφαρμοζόμενες μεθοδολογίες (έγκυρες, αξιόπιστες και αναπαραγώγιμες) και πρέπει να τηρούν δεοντολογικές επιταγές.
4. Το επίπεδο απόδειξης ή τεκμηρίωσης πρέπει να συμφωνεί με το είδος του ισχυρισμού που διατυπώνεται, ιδίως όταν πρόκειται για ισχυρισμούς όπου η έλλειψη αποτελεσματικότητας μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα ασφάλειας.
5. Οι δηλώσεις που είναι σαφώς προϊόν υπερβολής και δεν λαμβάνονται υπόψη κατά γράμμα από τον μέσο τελικό χρήστη ή οι δηλώσεις αόριστου χαρακτήρα δεν πρέπει να απαιτούν τεκμηρίωση.
6. Ο ισχυρισμός που προβάλλει (ρητώς ή σιωπηρώς) τις ιδιότητες ενός συστατικού στο τελικό προϊόν πρέπει να υποστηρίζεται από επαρκή και επαληθεύσιμα στοιχεία που να αποδεικνύουν, π.χ., την παρουσία του συστατικού σε αποτελεσματική συγκέντρωση.
7. Η αξιολόγηση του παραδεκτού ενός ισχυρισμού πρέπει να βασίζεται στο βάρος της απόδειξης όλων των διαθέσιμων μελετών, στοιχείων και πληροφοριών, ανάλογα με τη φύση του ισχυρισμού και τις επικρατούσες γενικές γνώσεις των τελικών χρηστών.
Κατευθυντήριες γραμμές της επιτροπής εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης
Το ντοκουμέντο αυτό ορίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένα καλλυντικό μπορεί να χαρακτηριστεί ως φυσικό και δεν εξειδικεύει με πιο τρόπο αυτοί οι ισχυρισμοί μπορούν να διατυπωθούν .
Ωστόσο ορίζει πως , «Καλλυντικά προϊόντα που πληρούν τους όρους που καθορίζονται στην παρούσα κατευθυντήρια γραμμή μπορούν να φέρουν τις πρόσθετες πληροφορίες «φυσικά καλλυντικά προϊόντα» με καθαρά και ευανάγνωστα γράμματα».
Επίσης ορίζει πως «φυσικά καλλυντικά προϊόντα που περιέχουν οποιοδήποτε συντηρητικά (όμοιες με τις φυσικές ουσίες) που απαριθμούνται στο παράρτημα VI της οδηγίας περί καλλυντικών 76/768/ΕΟΚ μπορούν να χρησιμοποιούνται –υπό προϋποθέσεις για την συντήρηση των φυσικών καλλυντικών , και αυτό πρέπει να αναγράφεται καθαρά στην επισήμανση του προϊόντος πίσω από τη φράση «φυσικά καλλυντικά»
«Μεταφράζοντας » Τους διαφημιστικούς ισχυρισμούς για ένα «Φυσικό καλλυντικό »
Σχετικά με τον ισχυρισμό για το τελικό προϊόν
Αυτή είναι η περίπτωση κατά την οποία χρησιμοποιείται ο ισχυρισμός για ένα προϊόν ότι αυτό είναι φυσικό
Το Συμβούλιο της Ευρώπης κατευθυντήριες γραμμές αποδέχονται τη χρήση της διατύπωσης αυτής, όταν το προϊόν πληροί όλες τις απαιτήσεις.
Σχετικά με το ισχυρισμό ότι ένα η μερικά συστατικά του προϊόντος είναι φυσικά
Για παράδειγμα όταν χρησιμοποιείται ο ισχυρισμός «100% φυσικά εκχυλίσματα ».
Αυτό σημαίνει ότι το καλλυντικό στο σύνολό του δεν πληροί τις απαιτήσεις για να θεωρηθεί φυσικό αλλά ορισμένα συστατικά του πληρούν αυτές τις απαιτήσεις .
Σχετικά με ισχυρισμούς που αναφέρονται σε «μειωμένη φυσικότητα»
Αυτή είναι η περίπτωση που διατυπώνεται ο ισχυρισμός «φυσικό συντηρητικό».
Τέτοιος ισχυρισμός σημαίνει ,ότι το προϊόν στο σύνολό του δεν πληροί τα κριτήρια να θεωρηθεί φυσικό και πως το συγκεκριμένο συντηρητικό δεν είναι φυσικό αλλά είναι φυσικής προέλευσης
