Βλαστικά κύτταρα: Νέες πληροφορίες για μελλοντικές προσεγγίσεις αναγεννητικής ιατρικής
Τα βλαστικά κύτταρα θεωρούνται ένα από τα πιο πολλά υποσχόμενα εργαλεία στον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής επειδή είναι ένας τύπος κυττάρου που μπορεί να δημιουργήσει όλα τα κύτταρα στο σώμα μας και έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία απώλειας ιστών λόγω βλάβης ή ασθένειας .
Τα βλαστικά κύτταρα που είναι παρόμοια με αυτά της εμβρυϊκής προέλευσης μπορούν να δημιουργηθούν στο εργαστήριο και είναι γνωστά ως επαγόμενα βλαστικά κύτταρα (τα οποία μπορούν να ληφθούν από κύτταρα του δέρματος, για παράδειγμα).
Η επαγωγή τους βασίζεται στον επαναπρογραμματισμό της γονιδιακής τους έκφρασης και προέρχεται από ένα βλαστικό κύτταρο από ένα διαφοροποιημένο, ένα εύρημα που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 2012
Βλαστικά Κύτταρα Είναι μη διαφοροποιημένα κύτταρα που βρίσκονται σε έμβρυα και ιστούς ενηλίκων Εχουν την ικανότητα να διαφοροποιηθούν σε ποικίλους κυτταρικούς τύπους μέσω της κυτταρικής διαφοροποίησης. Τα βλαστοκύτταρα είναι μοναδικά και διαθέτουν δύο βασικά χαρακτηριστικά: 1.Είναι αδιαφοροποίητα, δηλαδή δεν έχουν ακόμα αναπτύξει δομές, ούτε έχουν κατασκευάσει πρωτεΐνες που να είναι χαρακτηριστικές ενός εξειδικευμένου είδους κυττάρων τα οποία μπορούν να πολλαπλασιάζονται και να αυτό-ανανεώνονται μεγάλες χρονικές περιόδους μέσω κυτταρικής διαίρεσης. 2.Υπό ειδικές συνθήκες μπορούν να διαφοροποιηθούν σε πιο εξειδικευμένα είδη κυττάρων μας , αλλά και άλλων ιστών και οργάνων, ώστε να αποκαταστήσουν κύτταρα που έχουν υποστεί βλάβη. Η έρευνα σε ανθρώπινα εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα ξεκίνησε το 1998 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Επαγόμενα πολυδύναμα Βλαστικά κύτταρα Μεθοδολογία που μετατρέπει κύτταρα του ενήλικα, όπως του δέρματος, σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να εξελιχτούν σε άλλα είδη κυττάρων του ανθρώπινου σώματος. Το 2006, οι Takahashi και Yamanaka έδειξαν ότι είναι δυνατή η δημιουργία επαγόμενων πολυδύναμων βλαστικών κυττάρων ( iPSC) από ινοβλάστες ποντικών, εμβρυϊκής ή και ενήλικης προέλευσης, Το 2012 ο Yamanaka, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Kyoto μοιράστηκε το Νόμπελ με τον John Gurdon, καθηγητή του Cambridge για την ανάπτυξη αυτής της μεθοδολογίας. Τα κύτταρα αυτά εμφανίζουν χαρακτηριστικά εμβρυϊκών κυττάρων και έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων και του κοινού ως μια πιθανή εναλλακτική λύση στη χρήση ανθρώπινων εμβρυικών βλαστικών κυττάρων. Η ικανότητα να αντιστρέψουμε την διαδικασία διαφοροποίησης μπορεί να θέσει τέλος στα ηθικά προβλήματα που προκύπτουν από την χρήση των εμβρυικών κυττάρων
Παρά τις δυνατότητές τους, λίγα είναι γνωστά για τους μηχανισμούς που διέπουν τη διαίρεση των βλαστικών κυττάρων, οι οποίοι έχουν την τάση να συσσωρεύουν σφάλματα διαχωρισμού χρωμοσωμάτων κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
Η υψηλή τάση για σφάλματα κατά τη διαίρεση των κυττάρων, η οποία προέρχεται από χρωμοσωμικές ανωμαλίες, είναι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους περιορισμούς στη χρήση αυτών των κυττάρων.
Με γνώμονα την κατανόηση των μηχανισμών που διέπουν τον διαχωρισμό χρωμοσωμάτων στα βλαστοκύτταρα, ομάδα ερευνητών μελέτησε έναν ακριβή ορισμό της σύνθεσης και του μεγέθους των κεντρομερών των βλαστικών κυττάρων και αποκάλυψε ότι τα χρωμοσώματά τους έχουν ασθενέστερα κεντρομερή σε σύγκριση με αυτά των διαφοροποιημένων κυττάρων. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης δημοσιεύτηκαν στις 21 Οκτωβρίου στο Open Biology
«Αυτή η« αδυναμία »σε μια δομή τόσο σημαντικής για τη σωστή κατανομή των χρωμοσωμάτων μεταξύ θυγατρικών κυττάρων μπορεί να εξηγήσει γιατί αυτά τα κύτταρα κάνουν περισσότερα λάθη όταν διαιρούνται
Για να ξεπεράσουμε αυτόν τον περιορισμό πρέπει να καταλάβουμε γιατί συμβαίνουν τέτοια λάθη.
Δερματολογία & Αισθητική
Επιμορφωτικό πρόγραμμα
“Πέρα από τη σημαντική ανακάλυψη αυτής της μελέτης, εξετάζουμε τώρα άλλες δομές που είναι σημαντικές για την κυτταρική διαίρεση, προκειμένου να έχουμε ένα πιο ολιστικό όραμα όλων των μηχανισμών μίτωσης των βλαστικών κυττάρων, έτσι ώστε να μπορούμε να αντιστρέψουμε την τάση τους για εσφαλμένες διαιρέσεις”.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι η μελέτη τους φέρνει νέες προοπτικές στην κατανόηση της πιστότητας διαίρεσης των κυττάρων καθώς τα ευρήματα επισημαίνουν τις πιθανές αιτίες για την παρουσία ανωμαλιών, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις θεραπείες που αναπτύσσονται στον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής.
