Οι προστατευτικές αλυσίδες του δέρματος αποκαλύφθηκαν
Γιαπωνέζοι ερευνητές αποκρυπτογραφούν τα κεραμίδια και ανοίγουν νέους δρόμους σε θεραπείες δερματικών παθήσεων
Τα κεραμίδια είναι ένας τύπος λιπιδίου που βρίσκεται σε αφθονία στην κεράτινη στιβάδα.
Παίζουν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία φραγμού του δέρματος, αποτρέποντας την είσοδο παθογόνων και αλλεργιογόνων και την απώλεια νερού και ηλεκτρολυτών.
Οι μεταλλάξεις στα γονίδια που εμπλέκονται στην παραγωγή κεραμιδίων οδηγούν σε ένα ευρύ φάσμα δερματικών παθήσεων.
Ως τα σήμερα οι ερευνητές δυσκολεύονται να απομονώσουν και να να προσδιορίσουν στην συνέχεια συγκεκριμένα κεραμίδια
Μια νέα αναλυτική προσέγγιση αποκάλυψε το πλήρες φάσμα των διαφορετικών κεραμιδίων που βρίσκονται στο ανώτερο στρώμα του ανθρώπινου δέρματος.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Hokkaido στο Journal of Lipid Research και θα μπορούσαν να βελτιώσουν την κατανόηση των δερματικών παθήσεων όπως η ψωρίαση και η δερματίτιδα.
Οι Ιάπωνες ερευνητές χρησιμοποίησαν μια μέθοδο που ονομάζεται υγρή χρωματογραφία με διαδοχική φασματομετρία μάζας με την δυνατότητα παρακολούθησης πολλαπλών αντιδράσεων. Αυτή η προσέγγιση διαχωρίζει τα διάφορα κεραμίδια στο δέρμα και στη συνέχεια τα ποσοτικοποιεί επιλεκτικά
Με αυτόν τον τρόπο, η ομάδα εντόπισε 1.327 διαφορετικά μη δεσμευμένα κεραμίδια και άλλα 254 που συνδέονται με πρωτεΐνες.
Κατάφεραν επίσης να ανακαλύψουν ορισμένες λεπτομέρειες των κεραμιδίων, όπως τα μήκη της βασικής δομικής τους μονάδας, που ονομάζεται βάση μακράς αλυσίδας και τους τύπους λιπαρών οξέων με τα οποία είναι συζευγμένα. Βρήκαν, για παράδειγμα, ότι οι βάσεις με μακριά αλυσίδα κυμαίνονταν σε μήκος από 16 έως 26 άτομα άνθρακα και ότι το μήκος των 18 ατόμων άνθρακα ήταν το πιο άφθονο.
«Το συνολικό μήκος της αλυσίδας κεραμιδίου μειώνεται σε άτομα με ατοπική δερματίτιδα
Πιστεύουμε ότι η παρουσία των βάσεων μακράς αλύσου στα κεραμίδια απαιτείται για τη φυσιολογική λειτουργία του δερματικού φραγμού.
Στο μέλλον, ολοκληρωμένες μετρήσεις των κεραμιδίων σε άτομα με δερματικές παθήσεις θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τη σχέση μεταξύ των αλλαγών στη σύνθεση των κεραμιδίων και της παθολογίας του καθενός νόσος.”
