Μια νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, επιχειρεί να χαρτογραφήσει τη χρήση συμπληρωματικών και εναλλακτικών θεραπειών στην Ευρώπη.
. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 20 χώρες, ενώ συμμετείχαν σε αυτή περίπου 40.000 ευρωπαίοι και εστίασε σε τέσσερις τύπους θεραπείας :
Παραδοσιακές ασιατικές θεραπείες (κινεζική ιατρική, βελονισμός ), εναλλακτική ιατρική (ομοιοπαθητική, βότανα), χειρωνακτικές θεραπείες (μασάζ, χειροπρακτική, οστεοπαθητική και , ρεφλεξολογία) .
Τα βασικά ευρήματα της έρευνας είναι τα ακόλουθα :
• Oι Ευρωπαίοι συνήθως προσφεύγουν σε αυτή την μορφή θεραπειών ειδικότερα σε περιπτώσεις που η συμβατική ιατρική δεν μπορεί να τους ανακουφίσει σε προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν.
• Τα κυριότερα προβλήματα υγείας που επιχειρούν να λύσουν μέσω αυτών των θεραπειών αφορούν πονοκέφαλους και πόνους στην πλάτη
• Οι συχνότερα χρησιμοποιούμενες μορφές θεραπείας είναι το μασάζ (12%), η ομοιοπαθητική (6%), η οστεοπαθητική (5%) και τα βότανα (5%).
• Οι γυναίκες και όσοι έχουν ανώτερη εκπαίδευση είναι αυτοί που κυρίως χρησιμοποιούν τις εναλλακτικές θεραπείες
• Συχνά οι εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά ή μαζί με τη συμβατική ιατρική.
Η κυριαρχία των θεραπειών διέφερε σημαντικά μεταξύ των χωρών της μελέτης.
Στη Γερμανία, σχεδόν το 40% του πληθυσμού που συμμετείχε στην έρευνα , είχε χρησιμοποιήσει συμπληρωματικές και εναλλακτικές μορφές θεραπείας, ενώ στην Ουγγαρία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 10%..
Οι διαφορές αυτές εξηγούνται εν μέρει από το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες αυτές οι θεραπείες καλύπτονται από την ασφάλιση , ενώ εκπαιδεύουν τους γενικούς ιατρούς στη συμπληρωματική ιατρική .
Πηγές :
