Η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής ανάλυση της ψωρίασης , ταυτοποιεί 16 πρόσθετους γενετικούς δείκτες , γεγονός που θα βοηθήσει τους ερευνητές να πλησιάσουν περισσότερο στην κατανόηση του πώς -και γιατί- αναπτύσσεται αυτή η δερματική ασθένεια .
Ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν (UM), σε συνεργασία με εταίρους τους απ’ όλον τον κόσμο, εστίασαν στην γενετική αρχιτεκτονική της ψωρίασης με στόχο να εντοπιστούν , ποιοι γενετικοί παράγοντες προκαλούν τη νόσο.
Με αυτή τη μελέτη εντοπίστηκαν 16 ακόμη γενετικοί δείκτες, ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό των γενετικών τόπων που συνδέονται με την ψωρίαση σε 63.
Οι ερευνητές εστίασαν στο γονιδίωμα και συνέκριναν συχνότητα γενετικών ποικιλομορφιών ανθρώπων με ψωρίαση και ανθρώπων χωρίς τη νόσο.
Εξέτασαν στοιχεία 8 διαφορετικών ομάδων, από δείγμα 39.000 ανθρώπων.
Δύο σημάνσεις που είναι πολύ σημαντικές για τη μελέτη της ψωρίασης ,περιλαμβάνουν τα γονίδια IL-23 και HLA .
Πολλές τρέχουσες θεραπείες στοχεύουν την IL-23 καθώς επίσης και ην IL-17, μια κυτοκίνη που παράγεται σε απόκριση προς την IL-23.
«Το HLA «είναι μακράν το ισχυρότερο γενετικό σήμα της ψωρίασης.
Βλέπουμε μέσα σε αυτή η περιοχή των γονιδίων ,επτά διαφορετικά σημεία που σχετίζονται με την ψωρίαση.
Αλλά ακόμα δεν έχουμε βρει ούτε τα μισά γενετικά αίτια της ψωρίασης.
Ορισμένες από τις διαφορές είναι τόσο λεπτές ,που θα πρέπει να μελετηθούν εκατοντάδες χιλιάδες ατόμων.»
Αργεί ακόμα η αποτελεσματική αγωγή με φάρμακα
Παρόλο που στα φάρμακα για την ψωρίαση έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος τα τελευταία χρόνια , στην πράξη αυτά εστιάζουν περίπου στο 5% των γονιδίων που έχουν εντοπιστεί μέχρι τώρα.
