Τα νανογαλακτώματα χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο στη βιομηχανία φαρμάκων, καλλυντικών και τροφίμων.
Έχουν κερδίσει ιδιαίτερη προσοχή στον τομέα των καλλυντικών λόγω του μικρότερου μεγέθους και της υψηλότερης κινητικής σταθερότητας και της ικανότητάς τους να βελτιώνουν τη δερματική διείσδυση των δραστικών συστατικών.
Επιπλέον, μειώνουν την απώλεια νερού, αυξάνοντας τη λειτουργία φραγμού του δέρματος.
Η στροφή σε φυσικά συστατικά ωθεί στην αναζήτηση για εύρεση κατάλληλων υποψηφίων γαλακτωματοποιητών με αμελητέες παρενέργειες που προέρχονται από φυτά τα οποία μπορούν να χρησιμεύσουν ως βιώσιμα υποκατάστατα των παλαιότερα χρησιμοποιούμενων συνθετικών επιφανειοδραστικών.
Μια ανασκόπηση μελετών που δημοσιεύτηκε στις 6 Ιανουαρίου στο Journal of Surfactants and Detergents, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα μικροβιακα επιφανειοδραστικά ως επικείμενους γαλακτωματοποιητές.
Σύμφωνα με την μελέτη , η διαμόρφωση ενός σταθερού συστήματος νανογαλακτώματος για καλλυντική εφαρμογή συνεπάγεται συστηματική κατανόηση σημαντικών χαρακτηριστικών του προς εξέταση επιφανειοδραστικού που είναι καθοριστικής σημασίας για τη συνολική απόδοση του συστήματος γαλακτώματος .Αυτά αφορούν :
- Η κρίσιμη συγκέντρωση μικκυλίων, (CMC)
- Η υδρόφιλη λιπόφιλη ισορροπία
- Η κρίσιμη παράμετρος πλήρωσης
- Η αναλογία Winsor
Μικύλλιο (αγγλικά: micelle < λατινικά: mica «ψίχουλο, θρύμμα») στη χημεία, είναι σωματίδιο μεγέθους κολλοειδούς που σχηματίζεται συνήθως στο νερό από τη σύζευξη μορίων ή ιόντων, τα οποία έχουν ένα υδρόφιλο και ένα υδρόφοβο άκρο. Η μικκυλιοποίηση δίνει την δυνατότητα δημιουργίας συστημάτων διασποράς κολλοειδών διαστάσεων και την ενσωμάτωση σ’ αυτά διάφορων ουσιών με την διαδικασία της διαλυτοποίησης.
A review on green nanoemulsions for cosmetic applications with special emphasis on microbial surfactants as impending emulsifying agents
Aesthetics.gr-Organics
Η μετάβαση της βιομηχανίας καλλυντικών στην “καθαρή” παραγωγή
