Η κοινή πεποίθηση πως οι ινοβλάστες είναι αρκετά ομοιόμορφοι κατά την λειτουργία τους , ενδεχομένως να μην είναι σωστή !
Πρόσφατη μελέτη στο πανεπιστήμιο του Yale δείχνει , πως οι διαφορές στα κύτταρα που προσδίδουν στην επιδερμίδα την ανθεκτικότητα και τη δύναμή της κατά την επιδιόρθωση ενός τραύματος , μπορούν να εξηγήσουν γιατί κάποια άτομα θεραπεύονται γρήγορα και κάποια άλλα όχι .
Οι ερευνητές μελέτησαν τη γενετική των ινοβλαστών και εξέτασαν τα αποτελέσματά τους σε ποντίκια και ανθρώπους
Βρήκαν πολλαπλές διαφορές ως προς τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα κύτταρα ανταποκρίνονται σε τραυματισμό αλλά και αλλαγές που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της γήρανσης.
Για παράδειγμα, μετά από τραυματισμό, ένα υποσύνολο ινοβλαστών που παράγουν κανονικά λιποκύτταρα αρχίζουν να σχηματίζουν ιστό ουλής για την αποκατάσταση του ιστού του δέρματος.
” Αυτά τα υποσύνολα των κυττάρων μπορεί να εξηγήσουν διαφορετικά θεραπευτικά δυναμικά σε διαφορετικούς ανθρώπους“, δήλωσε ένας από τους ερευνητές
Είναι ενδιαφέρον, ότι τα κύτταρα αυτά μειώνονται στο ανθρώπινο δέρμα σε σύγκριση με το δέρμα του ποντικιού, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί τα σημάδια είναι πιο διαδεδομένα στους ανθρώπους από ότι στα ποντίκια.
Η μελέτη εντόπισε επίσης τον ουσιώδη ρόλο των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μακροφάγοι όχι μόνο για την καταπολέμηση μιας λοίμωξης αλλά και για την επούλωση τραυμάτων και σχηματισμού ουλών.
Μακροφάγοι που εμφανίζονται στην διαδικασία της αναγέννησης ιστού, μπορούν να επισημανθούν επιλεκτικά σε ένα υποσύνολο ινοβλαστών.
Η ανθρώπινη ουλή περιέχει περισσότερους μακροφάγους και υπομονάδες ινοβλαστών
” Με τον εντοπισμό λειτουργικά ξεχωριστών πληθυσμών κυττάρων του δέρματος και την αποκάλυψη των σημάτων που ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, ελπίζουμε να αναπτύξουμε νέες στοχευμένες θεραπείες για τη θεραπεία ελαττωματικής επούλωσης πληγών και σχηματισμού ουλών”.
