Τι κάνει το δέρμα ένα προστατευτικό εμπόδιο;

Ερευνητές εντοπίζουν μηχανισμούς που καθιστούν το δέρμα ένα προστατευτικό φράγμα

Μια ερευνητική ομάδα της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Mount Sinai, εντόπισε έναν από τους μηχανισμούς που καθιστούν το δέρμα προστατευτικό φραγμό , μια σημαντική ανακάλυψη που είναι κρίσιμη για την κατανόηση και τη θεραπεία κοινών δερματικών παθήσεων, όπως το έκζεμα και η ψωρίαση.

Ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους του δέρματος είναι να δρα ως φράγμα που αποτρέπει την απώλεια νερού και προστατεύει το δέρμα από παθογόνα. Η αποτυχία αυτής της προστατευτικής λειτουργίας συμβάλλει σε δερματολογικές ασθένειες.

Η ερευνητική ομάδα , διαπίστωσε ότι η πρωτεΐνη ικριώματος, αποακετυλάση 3 ιστόνης (HDAC3), είναι απαραίτητη για τη σωστή ανάπτυξη του δέρματος και τον σχηματισμό φραγμού.
Ποντίκια που δεν έχουν HDAC3 ειδικά στην επιδερμίδα , αποτυγχάνουν να αναπτύξουν ένα λειτουργικό φραγμό του δέρματος και πεθάνουν λίγο μετά τη γέννηση λόγω αφυδάτωσης.

Η εκτεταμένη έρευνα της ομάδας περιγράφει μια πολύπλοκη διαδικασία στην οποία το HDAC3 ρυθμίζει την έκφραση των γονιδίων-στόχων της στην επιδερμίδα αλληλεπιδρώντας με πολλαπλές πρωτεΐνες που δεσμεύουν το DNA.

Το HDAC3 είναι μέλος μιας οικογένειας επιγενετικών ρυθμιστών, γνωστών ως αποακετυλάσες ιστόνης (HDACs), οι οποίοι ελέγχουν την έκφραση του γονιδίου αλλάζοντας τη δομή του γενετικού υλικού.

Αποακετυλάση ιστόνης
Οι αποακετυλάσες είναι τάξη ενζύμων που αφαιρούν ακετυλομάδες επιτρέποντας έτσι στις ιστόνες να περιτυλίγουν το DNA πιο σφιχτά.

Η κατανόηση της βιολογίας της επιγενετικής ρύθμισης είναι ένας τομέας ενεργού επιστημονικής έρευνας, καθώς πολλές νέες θεραπευτικές έχουν σχεδιαστεί για να τροποποιήσουν αυτήν τη διαδικασία.

“Ενώ το HDAC3 έχει μελετηθεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα, ο ρόλος του και οι μεταγραφικοί του εταίροι στην επιδερμίδα δεν είχαν εντοπιστεί μέχρι τώρα.”

Πρωτεΐνη σκαλωσιάς (ικριμώματος)- scaffolding protein
Οι πρωτεΐνες ικριωμάτων είναι συνθετικές πρωτεΐνες που ελέγχουν τους τρόπους που σηματοδοτούν πρωτεΐνες μηνύματα σε κυτταρικό επίπεδο και επιτρέπει σε αυτές να έρθουν μαζί και να αλληλεπιδρούν .

Η έρευνα του εργαστηρίου για το HDAC3 βασίζεται στις προηγούμενες μελέτες των σχετικών πρωτεϊνών HDAC1 και HDAC2 στην ανάπτυξη του δέρματος.
Η ομάδα ανακάλυψε ότι οι μηχανισμοί με τους οποίους το HDAC3 ρυθμίζει την έκφραση γονιδίου στόχου είναι σαφώς διαφορετικοί από αυτούς που περιλαμβάνουν HDAC1 και HDAC2.

“Σε αντίθεση με τα HDAC 1 και 2, οι λειτουργίες του HDAC3 στη ρύθμιση της επιδερμικής ανάπτυξης φαίνεται να είναι ανεξάρτητες από την ενζυματική του δράση.”

Επειδή οι κλινικά διαθέσιμοι αναστολείς HDAC αποκλείουν συγκεκριμένα τη λειτουργία των ενζύμων, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τα αποτελέσματα της θεραπείας με έναν αναστολέα HDAC μπορεί να μοιάζουν με την απώλεια των HDAC 1 και 2 στο δέρμα, αλλά ίσως όχι HDAC3
Αυτό μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στη χρήση αναστολέων HDAC στη διαχείριση δερματικών παθήσεων. Ένα συναρπαστικό επόμενο βήμα για την ομάδα μας θα είναι ο χαρακτηρισμός του ρόλου του HDAC3 στις δερματικές παθήσεις.